Program rządowy dofinansowania in vitro na lata 2024-2028 – Najczęściej zadawane pytania

FAQ – Program rządowy dofinansowania in vitro na lata 2024-2028

Głównymi celami programu są zapewnienie równego dostępu do procedury in vitro dla par leczących się na niepłodność oraz zabezpieczenie płodności na przyszłość dla pacjentów onkologicznych.

Program będzie trwał od 1 czerwca 2024 roku do 31 grudnia 2028 roku.

Kryteria udziału obejmują wiek kobiety i mężczyzny, status związku (małżeństwo lub związek partnerski), historię medyczną pary dotyczącą leczenia niepłodności oraz posiadanie polskiego ubezpieczenia zdrowotnego.

Kryteria wieku:

  • Wiek kobiety:
    • Do 42 lat, jeśli korzysta z własnych komórek jajowych lub dawstwa nasienia.
    • Do 45 lat, jeśli korzysta z dawstwa oocytów lub zarodków​ (Gov.pl)​​ (Gov.pl)​.
  • Wiek mężczyzny:
    • Do 55 lat, niezależnie od rodzaju procedury in vitro (własne komórki, dawstwo nasienia, dawstwo oocytów, adopcja zarodków)​ (Gov.pl)​​ (Gov.pl)​.

Status związku:

Program jest dostępny dla par pozostających w związku małżeńskim lub we wspólnym pożyciu (związek partnerski kobiety i mężczyzny)​

Historia medyczna:

Do udziału w programie kwalifikuje bezwzględna przyczyny niepłodności (np. niedrożne jajowody, azoospermia) lub posiadanie udokumentowanej nieskutecznej min. 12-miesięcznej historii leczenia niepłodności przed zgłoszeniem do programu. Dokumentacja powinna obejmować historię leczenia i wyniki badań potwierdzających problem z płodnością​​.

Ubezpieczenie zdrowotne

Obie osoby w parze muszą posiadać polskie ubezpieczenie zdrowotne, które uprawnia do korzystania ze świadczeń Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ) na każdym etapie uczestnictwa w programie​.

Opinia psychologa

W przypadku korzystania z dawstwa nasienia, oocytów lub zarodków, obligatoryjna jest opinia psychologa potwierdzająca gotowość pary do rodzicielstwa niegenetycznego

Warto sprawdzić kryteria formalne, następnie para zgłasza się na recepcję Fertimedica w celu podpisania oświadczenia o zapoznaniu się z regulaminem Programu. Obowiązkowo należy mieć ze sobą dokument tożsamości.

„Wiek w dniu kwalifikacji” oznacza, że wiek kobiety i mężczyzny jest określany na dzień, w którym para zgłasza się do programu i spełnia kryteria wiekowe.

Nie, wynik badania AMH nie jest wymagany do kwalifikacji do programu.

Z programu mogą skorzystać pary, które spełniają kryteria wiekowe, mają bezwzględną przyczynę niepłodności lub mogą udokumentować się nieskutecznym leczeniem niepłodności w okresie 12 miesięcy poprzedzających zgłoszenie, oraz posiadają polskie ubezpieczenie zdrowotne.

Nie, wcześniejsze dofinansowanie in vitro nie wyklucza udziału w programie. Pary, które zajdą w ciążę i urodzą dziecko, korzystając z refundacji in vitro, nadal mogą wziąć udział w programie, o ile spełniają jego warunki.

Para ma możliwość skorzystania z 6 procedur in vitro w ramach Programu:

  • Maksymalnie 4 cykle in vitro z własnymi komórkami rozrodczymi lub z nasieniem dawcy.
  • Maksymalnie 2 procedury in vitro z komórkami jajowymi od dawczyni – z możliwością zapłodnienia maksymalnie 6 komórek rozrodczych w ramach jednej procedury.
  • Maksymalnie 6 cykli in vitro z adopcją zarodków – jeden transfer zarodka to jeden cykl leczenia.

Tak, pary posiadające zarodki zamrożone przed 1 czerwca 2024 roku mogą dokonać ich kriotransferu w ramach programu bez wpływu na limit cykli, ale jednocześnie bez wizyty kwalifikacyjnej. Oznacza to, że para musi zgłosić się do programu, podpisać regulamin programu oraz wykonać niezbędne badania na swój koszt. Wizyty monitorujące, oznaczenia hormonów (estradiol, progesteron) oraz sam transfer będą już rozliczone w ramach programu. Dopiero po wykorzystaniu wszystkich zarodków para odbędzie wizytę kwalifikacyjną i rozpocznie 1 cykl.

  • Badania rezerwy jajnikowej (AMH) dla kobiety.
  • Badania nasienia dla mężczyzny.
  • Badania zgodne z rozporządzeniem Ministra Zdrowia dla kobiety i mężczyzny – czytaj tutaj

Nie, diagnostyka preimplantacyjna (PGT) nie jest finansowana w ramach programu i jest dostępna na zasadach komercyjnych.

Nie, inseminacja nie jest objęta finansowaniem w ramach programu.

Tak, program obejmuje zabezpieczenie płodności dla pacjentów onkologicznych, w tym pobranie, mrożenie oraz przechowywanie komórek rozrodczych.

Więcej informacji: Onkofertility w rządowym programie in vitro – FertiMedica – leczenie niepłodności Warszawa

Tak, programy samorządowe są nadal dostępne i mogą działać równolegle z programem rządowym.

Program zapewnia bezpłatny dostęp do procedur in vitro, jednak niektóre dodatkowe usługi nie związane bezpośrednio z in vitro, takie jak diagnostyka preimplantacyjna, mogą wymagać dodatkowych opłat.

Decyzję o leczeniu można odkładać do momentu, gdy para spełnia kryteria wiekowe i medyczne kwalifikujące do programu.

Tak, in vitro jest jedną z uznanych i skutecznych metod leczenia niepłodności. Jest stosowana, gdy inne, mniej inwazyjne metody leczenia nie przynoszą rezultatów. Proces polega na pobraniu komórek jajowych od kobiety i nasienia od mężczyzny, a następnie połączeniu ich w warunkach laboratoryjnych, co umożliwia zapłodnienie poza organizmem kobiety. Powstałe zarodki są następnie transferowane do macicy, gdzie mogą się zagnieździć i rozwijać. In vitro jest szczególnie pomocne w przypadkach, gdy problem z płodnością wynika z uszkodzenia jajowodów, niskiej jakości nasienia, endometriozy, czy nie wyjaśnionej przyczyny niepłodności.

Skuteczność in vitro zależy od wielu czynników, takich jak wiek pacjentki, jakość zarodków oraz od przyczyny niepłodności. Program zapewnia dostęp do nowoczesnych metod wspomagających płodność, zwiększających szanse na sukces.

Jeśli przestaniesz spełniać kryteria (np. wiekowe) w trakcie trwania programu, nie będziesz mogła skorzystać z kolejnych procedur in vitro.

Tak, przed każdym kolejnym cyklem finansowanym w ramach programu musi nastąpić ponowne potwierdzenie spełnienia kryteriów kwalifikacji. Oznacza to, że para musi przejść przez ocenę medyczną i administracyjną, aby upewnić się, że nadal spełnia wszystkie wymagania programu, takie jak odpowiedni wiek, status związku, posiadanie polskiego ubezpieczenia zdrowotnego oraz brak przeciwwskazań medycznych do przeprowadzenia kolejnego cyklu in vitro. Ta procedura ma na celu zapewnienie, że środki publiczne są efektywnie wykorzystywane i że pacjenci mają najwyższe szanse na sukces.

Cykl in vitro obejmuje wszystkie etapy procedury, od stymulacji jajników, przez pobranie komórek jajowych, zapłodnienie, rozwój zarodków, aż po transfer zarodków do macicy. Cykl pojedynczy kończy się wraz z wykorzystaniem wszystkich utworzonych zarodków lub nieutworzeniem zarodka zdolnego do prawidłowego rozwoju lub nie pobraniem komórek jajowych podczas punkcji.

Kryteria wyłączenia obejmują niespełnienie formalnych kryteriów, brak odpowiedniej reakcji na stymulację jajeczkowania oraz czynniki medyczne uniemożliwiające wykonanie procedury in vitro lub tez pisemną rezygnację.

Tak, od 1 lipca 2024 roku leki niezbędne do stymulacji jajników oraz leczenia wspomagającego podczas procedur in vitro są refundowane w ramach programu. Osoby zakwalifikowane do programu leczenia niepłodności, obejmującego procedury wspomaganej prokreacji, mają dostęp do kilkunastu refundowanych leków.

Zmiany w refundacji uwzględniają rozszerzenie wskazań refundacyjnych o pacjentów leczonych w ramach rządowego programu in vitro. Minister Zdrowia zdecydowała o dodaniu nowego wskazania refundacyjnego, które obejmuje pacjentów zakwalifikowanych do programu polityki zdrowotnej na lata 2024-2028, eliminując tym samym rozbieżności z kryteriami refundacyjnymi dotyczącymi wieku pacjentów, parametrów biochemicznych i liczby finansowanych cykli.

Produkty lecznicze objęte refundacją są sklasyfikowane w trzech grupach:

  • Hormony płciowe (gonadotropiny)
  • Leki stosowane w terapii hormonalnej (analogi hormonu uwalniającego gonadotropinę)
  • Hormony przysadki i podwzgórza (antygonadotropiny uwalniające hormony)

Tak, posiadanie dziecka z wcześniej odbytej procedury in vitro nie wyklucza możliwości skorzystania z programu, o ile para spełnia wszystkie inne kryteria kwalifikacji.

Procedurę zaczynamy około 30 dni po kwalifikacji do programu, chyba że pojawią się przeciwwskazania medyczne.

Tak, możesz zmienić klinikę w trakcie trwania programu, ale musisz poinformować o tym zarówno obecną, jak i nową klinikę oraz upewnić się, że dokumentacja medyczna zostanie odpowiednio przeniesiona. Oto szczegóły dotyczące zmiany realizatora:

  1. Informowanie realizatorów:
    • Para musi wspólnie na piśmie przekazać informację o chęci zmiany realizatora do kliniki, u której była zakwalifikowana do udziału w Programie.
  2. Lista oczekujących:
    • Jeśli para znajdowała się na liście oczekujących u pierwotnego realizatora, po zmianie kliniki zostanie wpisana na koniec listy oczekujących u nowego realizatora.
  3. Zmiana realizatora w trakcie cyklu:
    • Niedopuszczalna jest zmiana realizatora przez parę będącą w trakcie cyklu medycznie wspomaganej prokreacji. Decyzja o rezygnacji ze świadczeń udzielanych przez aktualnego realizatora będzie równoznaczna z rezygnacją z uczestnictwa w Programie.
  4. Zmiana realizatora po zakończeniu cyklu:
    • Para może zmienić realizatora po zakończeniu cyklu medycznie wspomaganej prokreacji. W takim przypadku nie jest wymagana zgoda lekarza zatrudnionego u dotychczasowego realizatora.
    • Informacja o zmianie realizatora musi być przekazana na piśmie do obecnej kliniki, która niezwłocznie przesyła stosowny wniosek do Ministra Zdrowia.
  5. Limit zmian realizatora:
    • Para może zmienić realizatora nie więcej niż dwa razy w trakcie uczestnictwa w Programie, niezależnie od tego, czy zmiana następuje przed rozpoczęciem cyklu, czy po jego zakończeniu​ (Gov.pl)​ .

Zgodnie z polskim prawem, zarodki, które są prawidłowo rozwijające się, muszą być przechowywane w warunkach umożliwiających ich potencjalne wykorzystanie w przyszłości. Po zakończeniu programu finansowanego przez państwo, para może zdecydować się na kilka opcji dotyczących swoich zarodków:

  1. Przechowywanie:
    • Zarodki mogą być przechowywane przez klinikę za dodatkową opłatą. Para ponosi koszty związane z ich dalszym przechowywaniem po zakończeniu programu refundacji.
  2. Dawstwo zarodków:
    • Para może zdecydować się na przekazanie niewykorzystanych zarodków do dawstwa. Zarodki mogą zostać przekazane innym parom, które nie mogą uzyskać własnych zarodków w wyniku problemów zdrowotnych. Dawstwo zarodków jest regulowane prawnie i musi być przeprowadzone zgodnie z obowiązującymi przepisami.
  3. Użycie w przyszłości:
    • Zarodki mogą być również przechowywane na przyszłość, jeśli para planuje kolejne próby uzyskania ciąży. Dzięki temu nie muszą przechodzić przez cały proces stymulacji hormonalnej i pobierania komórek jajowych ponownie.

W Polsce nie ma prawnej możliwości niszczenia zarodków, co jest istotnym aspektem, który warto wyjaśniać, aby rozwiać wszelkie wątpliwości i błędne przekonania na ten temat​.

Ministerstwo Zdrowia wyraźnie wskazuje, że nadrzędne znaczenie nad zapisami programu rządowego ma ustawa o leczeniu niepłodności. Oznacza to, że przed przystąpieniem do procedury in vitro, para powinna wyczerpać inne dostępne metody leczenia niepłodności zgodnie z ustawą, takie jak inseminacja czy inne mniej inwazyjne procedury.

Koszty przechowywania zarodków po zakończeniu programu mogą się różnić w zależności od kliniki. Warto skontaktować się bezpośrednio z wybraną placówką, aby uzyskać dokładne informacje o opłatach.

Program określa maksymalną liczbę cykli in vitro, z których można skorzystać, ale nie nakłada ograniczeń na liczbę prób w ciągu roku, o ile są one medycznie uzasadnione i zalecane przez lekarza.

Tak, posiadanie dziecka z poprzedniego związku nie wyklucza możliwości skorzystania z programu, o ile spełniane są wszystkie pozostałe kryteria kwalifikacyjne.

Program powinien być dostępny dla wszystkich kwalifikujących się pacjentów, w tym osób z niepełnosprawnościami. Kliniki realizujące program są zobowiązane do zapewnienia dostępności swoich usług. Warto wcześniej skontaktować się z wybraną kliniką, aby omówić swoje specyficzne potrzeby.

Wybór płci dziecka nie jest dozwolony zgodnie z polskimi przepisami prawa, z wyjątkiem przypadków, w których istnieje ryzyko przeniesienia chorób genetycznych związanych z płcią.